Druty tworzą tamę naszych dróg.
Aż zabłysną nam wolności zorze,
Wtedy do Warszawy prowadź Bóg.
Nie nosim lampasów, lecz szary nasz strój,
Nie nosim ni srebra, ni złota,
Samotnie w śmiertelny ruszyliśmy bój,
My Armii Krajowej piechota.
Hej, maszerujemy po obozie...
Samotna została Stolica wśród zgliszcz,
A bomby, pociski ją zryły,
W wędrówkę tułaczą musieliśmy iść,
Na straży stanęły mogiły.
W wędrówkę tułaczą musieliśmy iść,
Na straży stanęły mogiły.
Hej, maszerujemy po obozie...
Aż kiedyś zahuczą nam surmy i spiż,
Znów nową okryjem Cię sławą,
Zaszumią sztandary, gdy wzniesiem je wzwyż,
Warszawo! Warszawo! Warszawo!
1944 r. (po kapitulacji Powstania)