Batalion "Miotła"

Opis:

         Historia batalionu sięga jesieni 1939 kiedy powstały konspiracyjne grupy bojowe, które przekształciły się w oddziały Związku Odwetu, ZWZ a następnie AK. Poszczególne grupy działały na terenie Pruszkowa, Ursusa, Włoch, Gołąbek i Piastowa, Modlina i terenu Warszawy. Po włączeniu do AK jednostki te weszły w skład Kedywu tworząc batalion "Miotła".
         Członkowie grup bojowych wykonywali działania sabotażowo-dywersyjne spełniali również rolę karzącego ramienia Polski Podziemnej. Do nich należało wykonywanie wyroków wydanych przez Sądy Podziemne.
         W momencie wybuchu Powstania batalion składał się z dwunastu szkieletowych plutonów: "Kostka", "Torpedy", "Czarnego", "Mirka", "Marsa", "Bartosza", "Jerzyków", "Niedźwiedzi", "Olszyny", "Sarmaka", "Kuleszy" i "Gałązki".
Dowódca batalionu kpt. Franciszek Mazurkiewicz "Niebora".
         Stan batalionu około 350 żołnierzy, w tym 20-30 sanitariuszek i łączniczek.
         W Powstaniu batalion walczył w składzie zgrupowania "Radosław" na Woli , Starym Mieście , Czerniakowie, Mokotowie i Śródmieściu. Najcięższe walki stoczył 11 sierpnia 1944 r. kiedy w natarciu na Stawki torował zgrupowaniu drogę na Starówkę oraz 13 września w czasie obrony terenu szpitala św. Łazarza przy ul. Książęcej. W boju na Stawkach poległ dowódca batalionu kpt "Niebora". Szlak bojowy okupiła "Miotła" śmiercią 2/3 swojego stanu osobowego walcząc do ostatniego dnia Powstania.


Opis odznaki:

         Tarcza obrzeżona cienką listewką, podzielona ukośnie. Na górnym polu pionowo żłobionym "kotwica", pod nią szabla. Dolne pole żłobione poziomo, na nim miotła i litera M (Miotła).
Biały metal, wymiary 15,2x19,8 mm.

<


Bardziej szczegółowy opis historii batalionu "Miotła" znajduje się na stronie Wikipedii.
br>

redakcja: Maciej Janaszek-Seydlitz

opracowanie graficzne: Joanna Janaszek-Seydlitz